Kościół św. Ignacego w Pradze

Witajcie :)

Dzisiaj będzie mocno architektoniczny wpis. Nie wiem czy wielu z Was wytrwa do końca, czy nie zanudzicie się na śmierć… Ale raz na jakiś czas muszę walnąć taki suchy, czysto informacyjny artykuł. Coś, co dla mnie jest mega ciekawe, a dla 99,999% społeczeństwa to flaki z olejem :D

Dziś będzie o kościele. Kościele na pierwszy rzut oka zwykłym, normalnym, niewyróżniającym się. Takich kościołów w Pradze spotkamy na pęczki! Chodzi mi oczywiście o wygląd z zewnątrz. Ot, taki tam, barokowy kościół.

Ale mnie urzekło w nim wnętrze. Niesamowicie koronkowe, barokowe. Piękne!

Kościół św. Ignacego w Pradze

Akurat tak się trafiło, że kończyła się msza. Ja to zajrzę do każdej dziury, szczególnie jeśli chodzi o Pragę. Więc wślizgnęłam się niepostrzeżenie. Mąż potruchtał za mną. Oczy wyszły mi z orbit, serio.

Może powiecie, że to nic szczególnego. Ale ja to mam słabość do takich ręcznych robótek. Można się po prostu zakochać w tych barokowych, misternych detalach.

No dobrze, ale może od początku:

Kościół św. Ignacego znajduje się na Placu Karola

Plac Karola to serce Nowego Miasta. Jest sporych rozmiarów placem, podzielonym na dwie mniejsze części. Wokół niego dużo się dzieje: tramwaje przejeżdżają prawie non stop, auta tym bardziej. Jest głośno – nie ukrywajmy. Ale plac jest w sumie na tyle duży, że da radę usiąść i odpocząć. Wbrew pozorom, dużo tu zieleni. Ale trzeba uważać na podchmielonych panów, czasami zdarza im się usnąć na jednej z ławek.

Więcej o Placu Karola napisałam tutaj.

Lokalizacja Placu Karola na Google Maps.

Kościół św. Ignacego – architektura

Kliknij tu, by pobrać skrypt w formacie .pdf :-) (lepsza jakość)

Kościół jest wczesnobarokową budowlą. Wraz z przyległymi zabudowaniami (tuż obok mieściło się kolegium jezuickie, które później przekształcono w szpital) uważany jest za trzeci największy jezuicki kompleks w Europie.

Kościół powstał w XVII w. na miejscu 23 zburzonych uprzednio średniowiecznych budynków.

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1665 r. Autorem projektu był Carlo Lurago, którego sprowadzili do Pragi jezuici. Architekt projektując kościół wziął za wzór jezuicki kościół Il Gesù (który jest symbolem początku baroku).

Po sześciu latach budowla była postawiona, a w dalszym czasie zdobiono jej wnętrze. U schyłku XVII w. fasada kościoła została wzbogacona o portyk, na którym umieszczono rzeźby jezuickich świętych. Ich autorem był Antonio Soldatti, który również ozdobił sztukaterią wnętrze kościoła.

Centralną częścią kościoła jest nawa główna, po obu jej stronach znajdują się dwie, mniejsze nawy, w których mieszczą się kaplice. Każda z nich ma ołtarz i jest poświęcona innemu świętemu. Nawa główna zakończona jest prezbiterium, gdzie dominuje wysoki, “ciężki” ołtarz.