Kościół św. Mikołaja w Pradze (Malá Strana)

24 sierpnia 2015

Praga może poszczycić się wieloma pięknymi kościołami. Tak na dobrą sprawę, to nie zdarzyło mi się, bym weszła do któregoś z nich i nie była oczarowana. Dzisiaj na tapet biorę kościół, który jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych w Pradze.

Kliknij tutaj, by pobrać opracowanie w lepszej jakości :-)

Do tej pory powstało już ponad 20 takich opracowań. Wszystkie z nich w formie
mini-przewodnika po Pradze możesz otrzymać za darmo po zapisaniu się na mój newsletter:

Punkty widokowe, z których widać kościół św. Mikołaja

Świątynia pojawia się na co drugiej pocztówce z Pragi. Ta barokowa perełka widoczna jest z wielu praskich punktów widokowych:

Schody zamkowe (prowadzące na Hradczany)

Widok na kościół z Ogrodów na Wałach (Zahrada na Valech)

Widok na kościół z Ogrodu Vrtbowskiego (Vrtbovská Zahrada)

Widok z Ogrodów Strahovskich (Velká strahovská zahrada)

Dla zwiedzających.

Godziny otwarcia:

luty – listopad: codziennie, 9:00 – 17:00
grudzień – styczeń: codziennie, 9:00 – 16:00

Opłaty:

dorośli: 100 Kč
dzieci i studenci (10-26 lat): 60 Kč
dzieci do lat 10 i osoby niepełnosprawne: za darmo

Krótka historia

Od XIII w. do 1743 r. na miejscu dzisiejszego kościoła św. Mikołaja znajdował się gotycki kościół farny (pod wezwaniem św. Mikołaja z Miry), a w sąsiedztwie stała romańska rotunda św. Wacława.

Rycina przedstawiająca Plac Małostrański (Malostranské náměstí) na początku XVII w., źródło: klik, na środku placu: gotycki kościół, a za nim – rotunda

Architektura kościoła

Od 1625 r. kościół i przyległe do niego tereny przejęli Jezuici. W II poł. XVII w. zdecydowali się oni na postawienie nowego kościoła wg projektu Giovanni Domenico Orsi. Na potrzeby wybudowania całego kompleksu klasztornego zburzono: 12 domów, rotundę św. Wacława, starą szkołę oraz przyległe cmentarze.

Kościół św. Mikołaja budowany był w dwóch fazach.

Początkowo kościół miał przybrać renesansową formę, jednak w 1702 r. koncepcja projektu została zmieniona. Nowe plany skierowały się ku złożonemu geometrycznemu układowi. Głównym projektantem został Krzysztof Dientzenhofer (aczkolwiek nigdzie nie zostało to udokumentowane, więc informacja ta podawana jest w wątpliwość). W pierwszej kolejności wybudowano kaplicę św. Barbary, aby mogły się w niej odbywać nabożeństwa. Z lat 1703-1711 pochodzi zachodnia fasada, przedsionek z kruchtą, kaplica św. Anny oraz dwa przęsła nawy z bocznymi kaplicami zakończone tymczasowo drzwiami. W dalszych latach (do 1737 r.) postępowały prace wewnątrz kościoła.

W 1737 r. rozpoczęto drugi etap budowy. Tym razem nie ma wątpliwości: głównym architektem został syn Krzysztofa – Kilian Ignaz Dientzenhofer, który zaprezentował plany kościoła już w 1728 r. Dobudowano trzecie przęsło nawy do istniejących już dwóch, dwie następne kaplice oraz sufit, który scalił całość i był gotowy do malowania fresków. Nowe było również trójlistne zakończenie kościoła, wielka kopuła na bębnie i przylegająca smukła wieża.

rzut Rzut i opis poszczególnych elementów kościoła św. Mikołaja, rysunek własny na podstawie szkicu z książki “Style w Architekturze”, W. Koch

Wnętrze kościoła

Centralnym punktem budynku jest bez wątpienia kopuła na bębnie. Kaplice z nawą przenikają się, falujące empory zmiękczają proste filary ścienne.

Wnętrze kopuły we freskach. Ich autorem jest František Xaver Palko;
Kolumny, pilastry oraz gzymsy pokryte są sztucznym marmurem;
Wnętrze ozdobione drewnianymi rzeźbami, które pokryte są białym stiukiem. Ich autor jest Ignác František Platzer;
Detale złocone;
Barokowe organy, na nich w 1787 r. grał W. A. Mozart.