Kraków historyczny

No tutaj będą same peany. Ja przepraszam bardzo, ale ja nie pamiętałam, że Kraków jest taki piękny. Byłam wiele lat temu. Potem uczyłam się o tym całym Wawelu, o kościele św. Andrzeja, śś. Piotra i Pawła na studiach. Ba! Rysowałam rzuty i przekroje, perspektywy i aksonometrie tych pięknych budynków i założeń. Podczas studiowania te miejsca były dla mnie oczywiste. Takie sztandarowe obiekty, zabytki, o których wszyscy wiedzą. Sukiennice – nic szczególnego! Takie tam oklepane, nie?

No to ja się przeszłam pod tymi Sukiennicami ostatnio. Jaki klimat… te kapitele. Szczęka mi opadła. Można zobaczyć i umrzeć z zachwytu :-)))

Tak naprawdę to… oczarował mnie Rynek. Niby taki banalny, „każdy zna”, ale mnie coś tknęło. Uwielbiam stykać się ze starą architekturą.

 

Dlaczego pozwolono postawić na Rynku takie żółte parasole?! DLACZEGO?? :(

 

Były też wzruszenia. Takie jedno, główne. Jak stałam pod kościołem św. Andrzeja. Uwielbiam go. Taka historia. Biforia, triforia, cegła, kamień. To taki wielki, ale i zarazem skromny, świadek tylu wieków. To nasza taka prawdziwa, rdzenna Polska. To mi chyba tak w sercu zabrzmiało. Patriotyzm się we mnie obudził ;-)

Teren między dwoma kościołami cudny, siostry Klaryski wiedzą jak zadbać, by było ładnie:

 

Zanim przejdziemy dalej, to taki mały off-topic :-)

Od ponad roku towarzyszą mi w domu 2 rysunki, które wykonał mój tata jakieś 30 lat temu. Przez wiele lat wisiały u babci…
Uwielbiam te szkice, codziennie na nie patrzę z zachwytem. I utwierdzam się w przekonaniu, że tata to ma talent :-) (a ja to taka siódma woda po kisielu).

Jeden szkic to fragment katedry wawelskiej, głównym obiektem jest tu zdecydowanie kaplica Zygmuntowska. Drugi rysunek przedstawia budynki na ul. Kanoniczej, a w tle widzimy wieże Zamku Królewskiego :)

 

OK, idziemy dalej :)

 

Kazimierz

Kazimierz zapamiętam jako oazę zieleni. Może akurat tak trafiłam, ale na każdym kroku było zielono :) I tak fajnie… staro. Momentami czułam w powietrzu praski Josefov (o którym pisałam tutaj & tutaj). Obie dzielnice żydowskie mają ze sobą coś wspólnego. Mam wrażenie, że Kazimierz jest trochę mniej poukładany, więcej w nim swobody.

 

Podgórze

Na Podgórze trafiłam dzięki Wędrownym Motylom. I dziękuję im bardzo :) Jaki tu spokój panuje… jest cudownie! Takie klimaty lubię najbardziej.

 

Kamienice

Jako rodowita łodzianka, kamienice mam we krwi. Zwracam na nie szczególną uwagę, a detale na ich elewacjach nigdy mi się nie znudzą. Mogę wgapiać się w nie godzinami :)

 

Wątek secesyjny

Trafiłam jeszcze do dwóch kamienic (znowu dzięki Wędrownym Motylom), gdzie secesja gra pierwsze skrzypce.

Pierwsza z nich to Dom Towarzystwa Lekarskiego. Było otwarte, nie musiałam się dobijać. Wnętrze kamienicy zdobił Stanisław Wyspiański, jak na secesję, jest dość ciężko: kolory ciemne, balustrada zdobiona liśćmi i kwiatami kasztanowca. Ale i tak jest pięknie :)

Druga kamienica, do której trafiłam, mieści się przy ul. Krupniczej 3. Z zewnątrz nic nie zapowiada, że kryje w sobie taki wdzięczny witraż:

 

---

Nie ma chyba przypadków. Praga, którą uwielbiam, ma wiele wspólnego z Krakowem. Poczułam to już teraz, przez te 2 dni. Ale niedługo zgłębię bardziej temat. Kilka lat temu dorwałam książkę mówiącą właśnie o tych dwóch miastach. Wtedy kupiłam i odłożyłam na półkę, a po spotkaniu z Krakowem już zaczęłam ją czytać :)

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz